Sistema de endoscopia bicanal en forma de V (VBE)

Fusión lumbar endoscópica de dobre canle en forma de V (Transforminal VBE-LIF)

Preparación e planificación preoperatoria: antes da cirurxía, debemos preguntar coidadosamente a historia clínica do paciente, o exame físico e o exame auxiliar para aclarar o diagnóstico do paciente e excluír as contraindicacións pertinentes antes de considerar a conveniencia de escoller a cirurxía VBE. Antes da cirurxía, os raios X deben ler coidadosamente para analizar a rotación vertebral, a escoliose, a hiperplasia articular e a presenza ou ausencia de vértebras migradas e outras dexeneracións da columna vertebral. A altura do espazo intervertebral, o tamaño e a altura do forame intervertebral e as pequenas articulacións do espazo intervertebral enfermo deben observarse a través das radiografías laterais, e a morfoloxía 3D do foramen e da columna lumbar pódese observar a través da reconstrución 3D. da TC, e a columna lumbar deben ser analizadas coidadosamente mediante exploracións saxitais e transversais de resonancia magnética da columna lumbar, para observar a presenza ou ausencia da dexeneración da raíz nerviosa do segmento operado e comprender o aliñamento da raíz nerviosa. Analizamos coidadosamente as exploracións saxitais e transversais de resonancia magnética lumbar para ver se as raíces nerviosas do segmento operado teñen algunha variación, para comprender o curso da raíz nerviosa e para planificar o camiño cirúrxico e as precaucións para evitar danos nerviosos. Segundo o traxecto cirúrxico previsto, a distancia paracentese e o ángulo da punción mídense na película de resonancia magnética lumbar. Xeralmente, a distancia de paracentese do VBE lumbar é de 6 a 9 cm, e canto máis cefálica, menor será a distancia de paracentese e o ángulo de abdución é xeralmente de 30° a 45°.

Posición corporal e marcado da incisión: o paciente adopta a posición prona, o abdome está suspendido e os hospitais que teñan as condicións poden usar o seguimento neurofisiolóxico para marcar a posición corporal dos parafusos pediculares e a posición da incisión endoscópica de dobre canle co localizador de superficie corporal. Desinfecte e estenda a toalla habitualmente, porque a endoscopia de dobre canle necesita dúas formas de lavar a auga, a auga de lavado é máis, é necesario preparar uns 3000 ml de auga de lavado e, ao mesmo tempo, quentar a auga de lavado, para evitar un lavado excesivo. auga para afectar a temperatura corporal do paciente, o uso da bolsa de auga artroscópica para recoller o fluído de irrigación, a posición da máquina de raios X do brazo C e a posición do equipo de imaxe planificada con antelación, para facilitar a operación cirúrxica e a fluoroscopia, para evitar os axustes repetidos tempo cirúrxico atrasado.

Colocación do fío guía para parafusos pediculares percutáneos: xeralmente, o fío guía para o segmento que se vai fixar con parafusos pediculares percutáneos implántase primeiro baixo fluoroscopia, pero tamén se pode facer primeiro por vía endoscópica.

Non obstante, tamén é posible realizar a fusión endoscópica seguida da implantación e fixación do fío guía percutáneo do parafuso pedicular.

Punción de agulla: agullas romas e puntiagudas especializadas están dispoñibles como parte da instrumentación e pódense seleccionar segundo as preferencias do cirurxián. O camiño óptimo de punción é ao longo da placa final superior do corpo vertebral inferior, preto do bordo lateral do calcáneo a uns 45°. A desviación superior e lateral tende a ferir a raíz de saída, mentres que a desviación medial tende a lesionar o saco dural e a raíz andante. Polo tanto, a planificación preoperatoria da ruta preoperatoria debe realizarse lendo atentamente os datos de imaxe e

Determine a ruta de punción óptima.

Establecemento da canle de traballo: Unha vez que a posición da agulla de punción é satisfactoria, utilízase o tubo de dilatación correspondente para realizar a dilatación paso a paso. Despois de completar a dilatación, a canle de traballo co núcleo inserido insírese xunto coa agulla de punción para alcanzar a posición satisfactoria. A serra circular simple é entón serrada na articulación sinovial articular desde dentro da canle baixo visión directa ou fluoroscopia. Unha vez que a serra circular alcanzou a posición segura máis profunda, elimínase o bloque óseo e retírase para o enxerto óseo.

Tratamento do espazo intervertebral: despois de que o bloque óseo sexa eliminado pola serra circular e os alicates de pistola, pódese acceder directamente ao espazo intervertebral, elimínase o núcleo pulposo coas pinzas do núcleo pulposo, o espallador do espazo intervertebral esténdese paso a paso e o intervertebral. O escariador espacial e a espátula úsanse para tratar as placas finais ata que se desangran e estean ben protexidas. O deseño actual da ferramenta microscópica VEB ten unha profundidade limitada, coa entrada máis profunda no espazo intervertebral que non supera os 40 mm, o que garante que os vasos sanguíneos e os órganos anteriores ao corpo vertebral non estean feridos.

Fusión do enxerto óseo: despois de que o espazo intervertebral foi tratado satisfactoriamente, insírese un funil de enxerto óseo no espazo intervertebral para o enxerto óseo. O enxerto óseo intervertebral debe asegurarse de que a cantidade de óso enxertado sexa suficiente e, moitas veces, o óso autóxeno resecado da eminencia articular non ten a cantidade de óso necesaria para a fusión, polo que é necesario implantar suficiente óso aloxénico ou artificial como material de substitución ou utilizar materiais que favorezan a formación ósea, como BMP, para garantir que o óso enxertado consiga a fusión.

Implantación do dispositivo de fusión: despois do enxerto óseo, implántase o dispositivo de fusión. Co acceso dual VBE, todo o proceso de implantación de fusión pódese realizar baixo vixilancia endoscópica. Os dispositivos de fusión utilizados actualmente están dispoñibles en tamaños fixos e arriostrados. Os dispositivos de fusión arriostrados son máis fáciles de implantar endoscópicamente debido ao seu tamaño máis pequeno e pódense arriostrar despois de que o dispositivo de fusión foi implantado no seu lugar.

Descompresión ipsilateral e contralateral: en xeral recoméndase que se realice a descompresión despois de que se complete a implantación de fusión, que se pode facer directamente coa instrumentación de dobre canle fundida sen substituír o trocar de traballo de dobre canle. Se o campo de visión non está moi claro debido ao sangrado, etc., pódese substituír o foramen intervertebral convencional para realizar a descompresión e a eliminación do disco; se aínda hai un disco herniado ou estenótico no lado contralateral, pódese usar o foramen intervertebral convencional no lado contralateral para a descompresión, a eliminación do núcleo pulposo e a eliminación do núcleo pulposo. O núcleo pulposo pódese eliminar no lado contralateral se aínda hai hernia de disco ou estenose, e ambos os dous lados poden ser operados por dous operadores ao mesmo tempo, o que non aumenta o tempo de operación.

Fixación percutánea do parafuso: despois de completar a fusión e descompresión, realízase a fixación percutánea do parafuso pedicular. Despois da fluoroscopia e da confirmación, os parafusos percutáneos enróchanse ao longo da guía colocada e péchase a incisión.