Hoe herken jy radikulêre, droë en trospyn?

Lumbosakrale senuweewortel van die ruggraatkanaal tot in die sakrale pleksus, en die versameling van die senuwee-stam, so wanneer enige van die drie betrokke is, kan dit 'n paar soortgelyke simptome en tekens veroorsaak. Hoofsaaklik gemanifesteer in middel en been pyn, gevoelloosheid, beweging en refleks disfunksie en 'n positiewe reguit been verhoging toets, ens., Sommige van die kenmerke is dikwels moeilik vir beginners om te herken, wat lei tot verkeerde diagnose. Trouens, die patoanatomiese liggings en kenmerke van die drie letsels is nie konsekwent nie. Met die uitsondering van seldsame gevalle waar twee of drie gelyktydig kan voorkom, is hierdie kenmerke tipies enkelvoud en duidelik.

Radikulêre pyn word meestal geassosieer met lumbale skyfherniasie, lumbale spinale stenose (insluitend laterale fossa stenose), en lumbale spinale gewasse.

(1) Paravertebrale pyn: Die hoofkenmerke van radikulêre pyn is paravertebrale pyn en bestraling na die onderste ledemate as gevolg van die gelyktydige betrokkenheid van die dorsale en laterale takke van die spinale senuweewortels van die aangetaste segment. Droë pyn en trospyn kom nie tipies voor met radikulêre pyn nie.

(2) Beperking van lumbale ruggraatbeweging: Lumbale ruggraatstenose beperk hoofsaaklik rugverlenging, terwyl lumbale skyfkwessies lumbale rugverlenging, voorwaartse fleksie en geaffekteerde syfleksie kan beperk. Intradurale gewasse kan ook verskillende grade van lumbale ruggraatbewegingsbeperking in verskillende stadiums van die siekte veroorsaak. Droë pyn en pleksiforme pyn vertoon egter nie hierdie kenmerk nie.

(3) Servikale fleksietoets: Zhao Dinglin et al. het 'n servikale fleksietoets op 200 pasiënte met radikulêre pyn uitgevoer, en die positiewe koers was meer as 95%. Dit is omdat die servikale ruggraat in 'n toestand van voorwaartse fleksie is, wat spanning en druk op die aangetaste senuweewortels deur die durale sak en wortelmanchet verhoog, wat die pyn vererger. Die studie het geen bewyse van droë pyn of plexiforme pyn gevind nie.

(4) Simptome van spinale senuweewortellokalisering: Die sensasie, beweging en reflekse van spinale senuweewortels het duidelike lokaliseringseienskappe afhangende van die spinale ganglia. Byvoorbeeld, die dorsale velsensasie van die eerste en tweede tone van die voet word hoofsaaklik deur die lumbale senuweewortel geïnnerveer, terwyl die laterale rand van die voet en die kleintoontjie deur die sakrale 1 senuweewortel geïnnerveer word. Radikulêre pyn, sensoriese versteuring en reflekse is meer betrokke as die reeks droë pyn en trospyn.

In die verlede is daar algemeen na kliniese diagnoses van droë pyn verwys as 'sciatica' of 'sciatic neuritis'. Onlangse wetenskap dui egter daarop dat letsels van die bekkenuitlaat van die senuwee, soos gewasse, adhesies, pudendale spierkompressie en inflammatoriese stimulasie, die primêre oorsake van droë pyn is. Die hoofkenmerke van droë pyn word nie deur subjektiewe evaluasies beïnvloed nie en word gekenmerk deur 'n gebrek aan vog.

(1) Drukpunte: Dit is meestal in die bekkenuitlaat geleë, spesifiek rondom die ringspringpunt. Radioaktiewe pyn in die onderste ledemate kom voor wanneer plaaslike diep druk toegepas word, en die omvang daarvan is natuurlik groter as radikulêre pyn. Ongeveer 60% van die siek kant gaan gepaard met rouge punt (tibiale senuweeloop) en peroneale punt (algemene peroneale senuweeloop) druk en radikulêre pyn. Daar is geen duidelike druk- en perkussiepyn in die onderste lumbale streek nie.

(2) Onderste ledemaat rotasie toets: Die toets vir interne rotasie is positief as dit uitsluitlik deur uitlaat adhesie veroorsaak word. As die pudendale spier ook betrokke is, is eksterne rotasie ook positief.

Die simptome van droë lokalisering word gemanifesteer as sensoriese, motoriese en reflekstekorte in die tibiale senuwee en peroneale senuwee-innervasie area. Die omvang van betrokkenheid is wyer en beperk tot die spinale senuweewortels binne die omvang van lumbale 4 tot sakrale 2.

(4) Plantare gevoelloosheid: Wortelsensoriese versteurings behels dikwels nie die hele plantarea nie. Volgens Zhao Dinglin en ander statistieke toon meer as 90% van droë pyngevalle egter plantare gevoelloosheid.

Pleksuspyn: kan veroorsaak word deur gewasse, chroniese inflammasie en adneksale siektes in die bekken, wat die sakrale pleksus kan beïnvloed en simptome kan veroorsaak. Die mees algemene senuwees wat geraak word, is die senuwee-senuwee-stam, femorale senuwee-stam en superior gluteale senuwee.

(1) Multi-stam pyn: In dieselfde geval kan sciatica, dy, sakrale en knie pyn teenwoordig wees. Hierdie simptome kan gelyktydig of afwisselend voorkom, afhangende van die erns van die letsels. Daar kan verskille wees in die mate van betrokkenheid tussen verskeie senuweestamme.

(2) Lumbosakrale perkussietoets: Die verskil tussen hierdie toets en radikulêre pyn is dat wanneer perkussie op die lumbosakrale area toegepas word, die pasiënt nie net geen pyn ervaar nie, maar ook gemaklik voel. Daarteenoor veroorsaak bekkenspasie-okkuperende letsels pyn, dikwels erg.

(3) Pelviese ondersoek: Pelviese pyn is meer algemeen by vroulike pasiënte; daarom is 'n ginekologiese ondersoek nodig om ginekologiese siektes uit te sluit voordat 'n diagnose gemaak word. Om gewasse uit te sluit, moet pelviese palpasie en, indien nodig, anale ondersoek ook uitgevoer word. Ortopantomogramme en skuins films van die bekken moet geneem word na 'n skoonmaak-enema. Bariumklysma of sistografie kan gebruik word vir diegene wat vermoedelik derm- of urienweggewasse het.

(4) Refleksveranderinge: Die knierefleks en Achillespeesrefleks kan verswak word of gelyktydig verdwyn.