Dwukanałowy system endoskopowy w kształcie litery V (VBE)

Dwukanałowy endoskopowy zespolenie lędźwiowe w kształcie litery V (Transformal VBE-LIF)

Przygotowanie i planowanie przedoperacyjne: Przed operacją należy dokładnie zapoznać się z wywiadem chorobowym pacjenta, badaniem przedmiotowym i badaniem pomocniczym, aby wyjaśnić diagnozę pacjenta i wykluczyć istotne przeciwwskazania, zanim rozważymy zasadność wyboru operacji VBE. Przed operacją należy uważnie przeczytać zdjęcia rentgenowskie, aby ocenić rotację kręgów, skoliozę, przerost stawów oraz obecność lub brak migrujących kręgów i innych zwyrodnień kręgosłupa. Wysokość przestrzeni międzykręgowej, wielkość i wysokość otworu międzykręgowego oraz małe stawy chorej przestrzeni międzykręgowej należy obserwować na radiogramach bocznych, a trójwymiarową morfologię otworu i kręgosłupa lędźwiowego można obserwować poprzez rekonstrukcję 3D tomografii komputerowej i kręgosłupa lędźwiowego należy dokładnie przeanalizować za pomocą rezonansu magnetycznego kręgosłupa lędźwiowego w kierunku strzałkowym i poprzecznym, aby zaobserwować obecność lub brak zwyrodnienia korzenia nerwowego w operowanym odcinku oraz zrozumieć ułożenie korzeni nerwowych. Dokładnie analizujemy rezonans magnetyczny odcinka lędźwiowego, strzałkowy i poprzeczny, aby sprawdzić, czy korzenie nerwowe w operowanym odcinku wykazują jakiekolwiek zmiany, uchwycić przebieg korzeni nerwowych oraz zaplanować ścieżkę operacji i środki ostrożności, aby uniknąć uszkodzenia nerwu. Zgodnie z planowaną ścieżką operacyjną, na kliszy rezonansu magnetycznego odcinka lędźwiowego dokonuje się pomiaru odległości paracentezy i kąta nakłucia. Ogólnie rzecz biorąc, odległość paracentezy odcinka lędźwiowego VBE wynosi od 6 do 9 cm, a im bardziej dogłowowa, tym mniejsza jest odległość paracentezy, a kąt odwiedzenia wynosi zazwyczaj 30° do 45°.

Ułożenie ciała i oznaczenie nacięcia: pacjent przyjmuje pozycję na brzuchu, brzuch jest zawieszony, a szpitale, w których występują takie warunki, mogą za pomocą monitoringu neurofizjologicznego oznaczyć położenie ciała śrub nasady oraz położenie dwukanałowego nacięcia endoskopowego za pomocą lokalizator powierzchni ciała. Rutynowo dezynfekuj i rozkładaj ręcznik, ponieważ endoskopia dwukanałowa wymaga dwóch sposobów przepłukiwania wodą, wody do płukania jest więcej, należy przygotować około 3000 ml wody do płukania i jednocześnie podgrzewać wodę do płukania, aby uniknąć nadmiernego spłukiwania wpływ wody na temperaturę ciała pacjenta, stosowanie artroskopowego worka na wodę do zbierania płynu do irygacji, położenie aparatu rentgenowskiego z ramieniem C i zaplanowane wcześniej położenie sprzętu obrazującego, ułatwiające operację chirurgiczną i fluoroskopię, uniknąć powtarzających się korekt opóźniających czas zabiegu.

Umieszczenie prowadnika do przezskórnych śrub nasady: Zazwyczaj prowadnik segmentu, który ma być mocowany za pomocą przezskórnych śrub nasady, wszczepia się najpierw pod kontrolą fluoroskopii, ale można to również najpierw wykonać endoskopowo.

Jednakże możliwe jest również wykonanie endoskopowego zespolenia, a następnie przezskórna implantacja i unieruchomienie prowadnika ze śrubą nasady.

Nakłucie igłą: W ramach oprzyrządowania dostępne są specjalistyczne, tępe i spiczaste igły, które można wybrać zgodnie z preferencjami chirurga. Optymalna droga nakłucia przebiega wzdłuż górnej płytki końcowej dolnego trzonu kręgu, w pobliżu bocznego brzegu kości piętowej pod kątem około 45°. Odchylenie górne i boczne ma tendencję do uszkadzania korzenia wylotowego, podczas gdy odchylenie środkowe ma tendencję do uszkadzania worka opony twardej i korzenia chodzącego. Dlatego przedoperacyjne planowanie ścieżki przedoperacyjnej należy przeprowadzić poprzez uważną lekturę danych obrazowych i

Określ optymalną ścieżkę nakłucia.

Ustalenie kanału roboczego: Po ustaleniu pozycji igły nakłuwającej należy zastosować odpowiednią rurkę dylatacyjną, aby stopniowo przeprowadzić dylatację. Po zakończeniu dylatacji wprowadza się kanał roboczy z wprowadzonym rdzeniem wraz z igłą nakłuwającą, aż do uzyskania zadowalającej pozycji. Następnie zwykłą piłą tarczową wcina się piłę w staw maziowy stawowy z wnętrza kanału pod bezpośrednim widzeniem lub fluoroskopią. Gdy piła tarczowa osiągnie najgłębszą bezpieczną pozycję, blok kostny jest usuwany i zachowywany do przeszczepienia kości.

Leczenie przestrzeni międzykręgowej: Po usunięciu bloku kostnego za pomocą piły tarczowej i szczypiec pistoletowych można bezpośrednio dotrzeć do przestrzeni międzykręgowej, usunąć jądro miażdżyste kleszczami do jądra miażdżystego, stopniowo rozprowadzić rozpórkę przestrzeni międzykręgowej, a przestrzeń międzykręgową Rozwiertak i szpatułka są używane do usuwania płytek końcowych, dopóki nie wykrwawią się i nie będą dobrze chronione. Obecna konstrukcja narzędzia mikroskopowego VEB jest ograniczona głębokością, przy czym najgłębsze wejście do przestrzeni międzykręgowej nie przekracza 40 mm, co gwarantuje, że naczynia krwionośne i narządy znajdujące się przed trzonem kręgu nie zostaną uszkodzone.

Zespolenie przeszczepu kości: Po zadowalającym leczeniu przestrzeni międzykręgowej do przestrzeni międzykręgowej wprowadza się lejek do przeszczepu kości w celu przeszczepienia kości. Przeszczep międzykręgowy kości musi zapewniać wystarczającą ilość przeszczepianej kości, a często wycięta kość autogenna wyniosłości stawowej nie zawiera wystarczającej ilości kości potrzebnej do zespolenia, dlatego konieczne jest wszczepienie wystarczającej ilości kości allogenicznej lub sztucznej jako materiału zastępczego lub stosowania materiałów wspomagających tworzenie kości, takich jak BMP, w celu zapewnienia zrośnięcia przeszczepionej kości.

Wszczepienie urządzenia zespolonego: Po przeszczepieniu kości następuje wszczepienie urządzenia zespolonego. Dzięki podwójnemu dostępowi VBE cały proces implantacji fuzyjnej można przeprowadzić pod nadzorem endoskopowym. Obecnie stosowane urządzenia zgrzewające są dostępne w rozmiarach stałych i usztywnionych. Usztywnione urządzenia fuzyjne są łatwiejsze do wszczepienia endoskopowego ze względu na ich mniejszy rozmiar i można je usztywnić po wszczepieniu urządzenia zespolonego.

Dekompresja po tej samej i po drugiej stronie: Ogólnie zaleca się wykonanie dekompresji po zakończeniu implantacji fuzyjnej, co można wykonać bezpośrednio za pomocą zespolonego dwukanałowego instrumentarium bez wymiany dwukanałowego trokara roboczego. Jeżeli pole widzenia nie jest zbyt wyraźne z powodu krwawienia itp., można wymienić konwencjonalny otwór międzykręgowy w celu przeprowadzenia dekompresji i usunięcia krążka międzykręgowego; jeśli po stronie przeciwnej nadal występuje przepuklina lub zwężenie krążka międzykręgowego, po stronie przeciwnej można zastosować konwencjonalny otwór międzykręgowy w celu dekompresji, usunięcia jądra miażdżystego i jądra miażdżystego. Jądro miażdżyste można usunąć po stronie przeciwnej, jeśli nadal utrzymuje się przepuklina krążka międzykręgowego lub zwężenie, a obie strony mogą być obsługiwane przez dwóch operatorów jednocześnie, co nie wydłuża czasu operacji.

Przezskórne mocowanie śrubami: Po zakończeniu zespolenia i dekompresji wykonuje się przezskórne mocowanie śrubą nasady. Po fluoroskopii i potwierdzeniu, wzdłuż umieszczonego prowadnika wkręca się śruby przezskórne i zamyka nacięcie.